Hier het vervolg van mijn welkomsverhaal:
Ik heb de El Camino in 2002 gekocht als opknapper.
Mijn budget was niet toereikend om een in goede staat verkerend exemplaar aan te schaffen.
Zelf ben ik wat sleutelen betreft een stuk handiger met computers dan met auto's maar aangezien mijn vader al wat auto's gerestaureerd had durfde ik de aankoop van een opknapper wel aan. Mijn vader is toen ook verschillende malen met mij op pad gegaan om te kijken naar een geschikte aankoop.
Nu moet ik toegeven dat ik bij de aankoop uiteindelijk meer met het hart gehandeld heb dan met het hoofd...
Achteraf gezien was de 5400 euro die ik betaald heb erg aan de royale kant.
Ik had wel wat verstand van El camino's (opgedaan op internet) maar nog niet genoeg.
Dat resulteerde dan ook in een aankoop waarvan achteraf bleek dat een vorige eigenaar het niet zo nauw had genomen met reparaties/wijzigingen aan de auto.
Er was in ruime mate gebruik gemaakt van kit enz. Ook het originele dashboard was verdwenen en vervangen door een exemplaar uit een Buick.
Als ik toen had geweten wat ik nu weet, had ik nog een jaartje doorgespaard en nu waarschijnlijk al zeven jaar met veel plezier in een klassieke amerikaan gereden.
Maar goed, zo is het dus niet gegaan. We zijn de auto in 2003 op gaan knappen maar hebben ons toen vooral gefocust op de buitenkant.
Het dashboard was me ondertussen wel een doorn in het oog geworden maar het functioneerde dus hebben we het maar zo gelaten. En hetzelfde geldt voor het dakraam.
Het resultaat na het opknappen mocht er zijn. De auto zag er weer strak uit.
Hij was gerestaureerd met het oog op aktief gebruik dus een showroom model is het nooit geweest. De rode kleur waarin hij gespoten is had mijn vader nog staan en het spuiten is ook door mijn vader gedaan. Ik heb er in 2004 een hele zomer mee gereden. Toen kwam ik de eerste probleempjes tegen... Tijdens een regenbui besloegen de ruiten ontzettend. Ze waren ook met geen mogelijkheid meer vrij te krijgen. De slangen van de verwarming bleken totaal niet aangesloten. Daar was dus met het plaatsen van het Buick dashboard totaal niet naar gekeken. Ik was dus meer aan het boenen dan aan het rijden. Ook bleken de rubbers van de deuren dusdanig versleten dat het ook op mijn linkerbeen regende tijdens een bui. Na de zomer is de auto gestald en het jaar daarna weer in de lente voor de dag gekomen. De zomer van 2005 heb ik ook nog met de auto gereden maar het ging me steeds meer irriteren dat het geen probleemloze auto was. Ik heb er die zomer alleen mee gereden als er de hele dag geen wolk te zien was. Toen kwam er ook nog eens bij dat na het vervangen van een pakking je in de cabine zowat uitgerookt werd door de uitlaatgassen. Waarschijnlijk is een schroef van de headers toen dolgedraaid.
Na die zomer moest ik hem weer stallen maar de garage waar mijn auto eerder stond was in beslag genomen door enkele oldtimers van mijn vader en zodoende is mijn auto buiten terecht gekomen onder een partytent. We hebben hem op bokken gezet en dat was dat. De zomer daarna had de auto al wat schade opgelopen door het buiten stallen. Ik stond voor de keuze om de auto te verkopen voor een, wat mij betreft, te laag bedrag of de auto laten staan en de schade beperkt houden. Aangezien ik nog steeds voor mijn gevoel een in potentie mooie muscle car had staan wilde ik er niet vanaf. Ik heb er dus voor gekozen om de auto te houden en te wachten op betere tijden.
Nu, na vijf jaar stalling (buiten), is het 2010 geworden en zijn we weer helemaal vooraan begonnen. Het moge duidelijk zijn dat de auto eruit zag om te janken.
Nu maar hopen dat we deze keer alle problemen kunnen tackelen.
Ik heb in de afgelopen jaren wel een origineel (2e hands) dashboard op de kop kunnen tikken (daar heb ik ook 'top dollar' voor moeten betalen). En ik hoop dat we die probleemloos kunnen installeren.
Wordt vervolgd...
2002:
2003:
2004:
2010: