super om te lezen tom erg mooi die verhalen thnx

_________________
ex auto's
chevrolet trailblazer 4.2 ''02 4.2 gas
dodge 3500 dually 8.0 v10 4'' lift vrachtwagen

ja ton het zal er soms best heftig aan toe gaan daar onder denk ik zo
maar net wat je zeg,,,je hoofd er bij houwe
het zijn mooie stukkies om te lezen

_________________
piet

ford f 250 harley davidson 6.4
yamaha Roadstar 1700 cruiser.

Thanks guys Avonturen delen blijft altijd leuk; of het nu van jezelf is of van een ander..... Iemand hier had me gezegd "wanneer kom je nu es met je verhalen?" Bij deze.


Berichttitel: KORTE ANEKDOTE , OF; HOE MAAK JE IEMAND GEK?


8-7-1992. Logboek vermeld: torpedolanceerinrichting gevonden;Roel gek gemaakt.
Henk was nogal verzot op mijn katrol, omdat je 65meter buiten het wrak kon gaan scharrelen (soms liggen wrakdelen nog maagdelijk te wezen ver van nieuwsgierige aagjes) Hij had een stuk touw van 15 meter meegenomen onder water, en maakte me duidelijk om mijn sluitharp aan zijn lijn te koppelen.... afijn dat deden we, Henk bond het touw aan het "stekelvarken", en ik koppelde mijn eind aan het zijne. We zwommen STB dwarsuit samen en gingen koersen over de zeebodem.... we hadden geluk ,dat het water stilstond, zodat we een rechte kompaskoers konden zwemmen.... over ruggen en door dalen ...overal zie je leven; scharren en scholletjes, heremietkreeftjes, die hun "caravan" op hun rug meezeulen. Overal uit het zand zie je buisdiertjes, die met een soort kwastje stofdeeltjes uit het water proberen te filteren. Ik kwam altijd weer onder de indruk van de pracht van de eenvoud van de Noordzeebodem en de serene rust die het uitstraalt. Het is een tijdloze reis in een tijdloze wereld, waar tijd slechts een uitvinding van de mens is.
Op het eind van de kartol gekomen gaf Henk te kennen dat we rechtsom gingen koersen en na 5 minuten vonden we wat Henk al op de sonar had gezien; een lanceerinrichting voor twee torpedo's, die vroeger aan dek van destroyers stonden, gevuld met twee fijne sigaren en HELEMAAL VAN BRONS!!!!! Er zaten zelfs nog twee bronzen sluitdeksels op. Ik keek op mijn duikcompu, en die leerde ons dat we aan onze tijd zaten; shit! nog maar 6 minuten en ik moest mijn katrol nog opwinden, loskoppelen en Henk moest ook zijn touwwerkje nog oprollen, dus hard terug gezwommen met een hoger lucht gebruik. (Logboek vermeld: opgestegen met 1minuut te gaan en 50bar in de flessen).

Aan dek gekomen vertelden we enthousiast over onze vondst.... Nou was er iemand aan boord, R... die de dag daarvoor al zo nerveus werd van onze "puntjes" , dat dat nog es haarfijn over werd gedaan. Hugo was ook weer mee en opperde met een dikke knipoog naar Henk en mij, dat als we die torpedobuizen op zouden kunnen hijsen , en ze een paar keer zouden laten stuiteren, dat die sigaren er wel uit zouden vallen hahahahahah R... werd groen en geel van angst en verklaarde dat hij dan wel weg zou varen in het bijbootje en dat we dat maar moesten doen als hij er niet bij was!!!! Ik deed er nog een schepje boven op ,dat er beneden in die vetput vast wel een stukijzer zou liggen om een beugel van de lassen(Henk had altijd autogeen aanboord) en dat dat dan maar gelijk moest gebeuren!!! R... protesteerde weer luid met veel kleur om de konen dat we getikt waren.... Met veel gelach maakten we hem duidelijk dat het maar een geintje was en dat we hem mooi tuk hadden.
Er is jaren later in lengte vandagen nog over gelachen ; R... al tot opde dag van vandaag nog steeds zeggen dat ie nog steeds niet overtuigt was OF het echt een joke was; voor ons was het humor van de bovenste plank

groetjes Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

ton dit kan ik uren lezen
ik vaar zelf ook en af en toe zie ik ook dingen op de dieptemeter...
en dat maak me altijd een norm nieuwsgierig maar daar blijf het dan bij ik kan niet duiken
bedank voor die mooi je verhalen

_________________
als vegetariërs zo gek zijn van dieren waarom vreeten zij dan al hun eten op
johan

Ton dat zijn mooie stukjes om te lezen

Dank jullie wel ik ga er ook mee door
Op onder staande foto ben ik met de ankerdreg aan het slepen... dat kan alleen op doodtij, anders hangt het hele schip eraan.

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

"BEGRAFENIS OP ZEE"


Tijd voor een bijzondere herinnering
Tussen alle avonturen-en dat zijn er nog heel wat- zitten ook mooie en byzondere; zo ook deze......

Juni 2003
Hans z'n moeder was overleden en gecremeerd. Haar wens was om met de sloep op zee uitgestrooit te worden, dus dat werd gerespecteerd.Het was een mooie nagenoeg windstille dag met veel zonneschijn.
We hadden zo'n 15mijl in WNW richting gevaren , totdat Hans vroeg om de kar te stoppen...... We dreven uit in haast plechtstatige stilte.... De sloep lag helemaal stil te dobberen, ze werd slechts voorgedreven door een briesje,alsof de wind haar adem inhield voor wat er komen ging......
Hans opende een blikje met as en strooide dat op een eenvoudig kartonnen deksel, en lag er met veel gevoel een ring van bloemkoppen omheen. Een brandend kaarsje dat in het midden gezet was had iets symbolisch, net als de noormannen, die de doden met een brandend bootje naar Odin lieten gaan...
Hans zette het kartonnetje voorzichtig op de golven..... Stilte. Ik hield me op de achtergrond, omdat ik getuige was van iets heel persoonlijks, een afscheid van iemand, iemand die in Hans zijn leven heel veel heeft betekend......Hans zei zachtjes "nou tabee ma" en meteen daarachteraan " zo, dat was dat; start de kar maar weer Ton , we gaan" Ik was er door ontroerd en eigenlijk diep door geraakt. Ik vond het een voorrecht om dat mee te hebben gemaakt; het is veel persoonlijker dan op Westerveld de kist de kelder in te zien zakken. Werkelijk jongens, zo mooi en zo menselijk, zo.......echt.

Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

Berichttitel: MET DE BRUGGE NAAR DE BALOERAN
BerichtGeplaatst: di 17 okt 2006 22:02

logboek vermeld; baloeran, zicht 4meter ,weer een kapotte cilinder 100meter lijn!!
Voor sommige dingen hoef je niet ver te gaan; Henk had het idee opgevat om op de Baloeran te gaan duiken.
we gingen het gaat uit, on na 20minuten varen al te ankeren. De motoren , Sulzer tweetakten, steken erg hoog; de nokkenassen zijn al te vinden op 4,8meter; de bodem is op 14meter. Henk had een kleine vergissing gemaakt: hij had betonblokken voor het wrak aangezien , die om het schip heen zijn geplaats om "wandelen" te voorkomen. Afijn, Henk zette een zwem lijn uit, en WAT voor een!! Ik schat, dat we 50 meter vanaf het wrak zaten, maar hij had wel 100meter uitgezet, die met een grote boog naar de STB hoofdmotor liep.
Mijn maat en ik gingen over de muur, en weet je, het is best eng, als je mmar blijft krauten en er komt geen eind aan. De hele tijd op 5m diep te zwemmen zonder dat er iets in zicht komt. Toen we bij het wrak aankwamen, had ik nog maar 150bar , dus 60 ervan gebruikt om er te komen, dat betekende dat ik bij 70bar al weer terug zou moeten, VOOR dat het tij erin kwam. Bij de Baloeran is het tij er in ene; ik heb er wel met de Zodiac gedoken, en dat was met 20cm zicht. Ik had me gelukkig vast, ik werd tegen het wrak aangesmeten en ik moeten werken om die rubberboot toen weer in te komen.
Er is een raadsel; de grote carterpoortdeksels zijn weg; en niemand heeft daar ooit iets van gehoord. Het moet al gebeurd zijn voor de 70tiger jaren, want Hugo is een duiker van het eerste uur en zelf die weet niet waar ze zijn(of zou hij ze in zijn achtertuin hebben staan als schutting ???)
Het blijft een sinister wrak, ik heb er drie keer gedoken waarvan een keer met 15 meter zicht. We zaten toen op de bodem en de grote Sulzers kijken dan echt opje neer. Als je het carter inzwemt dan zie je alle drijfstangen als een stalen bos staan , werkelijk imposant.

De weg terug zat ik wel een beetje in mijn rats; omdat er maar geen eind aan komt, heb je het gevoel, dat je het niet red met je lucht en ga je steeds harder zwemmen. Het gevolg is , dat je ook meer gaat gebruiken. Ik was ook blij dat we binnenkwamen, met 20 bar.
Ik kan van deze duik weinig vertellen, omdat en slechtzicht en het idee dat je zuinig an moet doen met je lucht je duik eigenlijk vergalt.

Henk had de karren lopen en kwam erachter dat er weer es water in de olie zat; grijze emulsie zat er aan de peilstok van de BBmotor. Weer een cilinder gescheurd!!! Ik voelde me er niet prettig onder omdat je dan eigenlijk ook verwacht dat de andere MWM ook de geest zal gan geven, zelfs op 1 mijl voor het gat!

Ik heb die week een dagje vrij genomen en ben met het geld van Henk op zak naar vanKerkhoven in Zwijndrecht gegaan om twee bussen te halen. Ik keek mijn ogen uit daar; ik herkende zelfs werkspoor koppen en een bord met B&W verraadde dat gigantische bussen van de merk ook op de pallets stonden. Teruggekomen aan de haven, even snel een hap vis gegeten en samen afgedaald, de vetloods in. zoals ik al eerder schreef, een echte vetput, waar alles vet is.Het is een heel werkje, een cilinder trekken; eerst het uitlaatspruitstuk wegnemen (wat ook met de kettingtakel gebeurt), dan de grote cilinderkopmoeren lossen en de kop met de takel trekken en op een paar balken leggen.Met looplampen en een zaklamp tussen de tanden(die ook al naar diesel en olie smaken) gingen we te werk. In de zuiger zit een hijsgat, waar je een oog in kunt doen ,maar... eerst op de knietjes het carterluik afnemen en de drijfstangkap lossen. ( broek kun je weggooien , helemaal doorweekt van het vet en olie) Om de cilindervoering te halen, had Henk een juk, wat onder de bus grijpt en dan met een takel de bus uitnemen... Alweer een gescheurde bus!! MWM heeft de nokkenasbehuizing te dicht langs de voeringen lopen , waardoor het water opkookt op die ene plek en stoombellen over de jaren miniscule stukje materiaal uit de bussen rukt... De verbrandingsdruk doet de rest.... een 15 cm lange scheur is het resultaat.
We zijn beziggeweest tot in de late uren, opdat we Zaterdags weer het gat uit konden. (uiteindelijk hebben we alle zes de cilinders verwisseld in de loop der tijd)

groetjes Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

Dank je Dave voor het compliment. Variatie op het thema heet het geloof ik... ik heb van onze voettocht door de wildernis van Noord Alaska een 160 pagina's tellend boekje geschreven; de vrouw van onze gids had het drie keer gelezen! Dat vond ik een compliment. Maar.... over onze truck kan ik uuuren vollullen hoor .

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

: VAN METERS EN TANDWIELEN


logboekdatum:23-5-1992. zicht meer dan 25meter vlakke zee , zonlicht tot op het wrak.
We doken die dag met een groepje duikers van de eigen vereniging. Mijn reismaat Marcel(heb ik 23jaar lang bijna alle continenten en bergmassieven mee gezien) was ook weer es mee en we gingen samen over de muur. Hans volgde met zijn onderwater camera. Het water was kraakhelder en het beeld van van de Brugge 27meter bovenons, zal me altijd bij blijven. Op 10 meter boven de bodem hangend openbaarde het hele wrak zich over de hele lengte, echt, Middellandse zee kwaliteit!! We gingen alledrie ons eigen weg; we hadden zelfs geen veiligheids katrol nodig, je KON gewoonweg niet verdwalen!! Ongeloofelijk!!!!!

Ehhh.... dat plekje, met dat handwiel van vorig jaar.... (uit een studie in de boeken in Greenwich kwam nar voren, dat zo'n John Brown helemaal vol moet zitten met manometers en zeker op de nozzleboxen.....)
Ik liet me zakken langs de steaminlet... en scheen met mijn duiklamp in het bijna donkere gat...... shit!!, inderdaad!!! grote, door zeeanemonen ontstane vormen!!!! voorzichtig pakte ik mijn duikmes en begon te krabben.........vlak glas!!!!!!..... Ik werd helemaal nerveus en mijn ademhaling gierde weer es in mijn automaat.... rustig blijven... HOE krijg ik dat los? Ik maakte de zaken schoon ..... Drie manometers!!! met kranen, en alles van brons!!!!
Ik hakte drie 13mm koperen leidingen plat en begon aan de meters te rukken..... Ik had mazzel, ze waren wel gemonteerd met bronzen schroeven, maar op een stalen plaat, dus ik rukte ze zo los, alleen die leidingen heb ik wel heel venijnig veel heen en weer moeten halen eer dat ze braken..... En dan te bedenken dat het op behoorlijke stroming gebeurde, en dat dat met een hand moest gebeuren, omdat ik me GOED vast moest houden , met mijn vingers in de gaten van de steaminlet.Ik voelde me als een blaadje in de harde wind; ik moest mijn benen helemaal strekken , evenzo mijn vinnen om zo min mogelijk weerstand te hebben..... Ik legde de felbegeerde buit voorzichtig op de zeebodem; stuk voor stuk, en ging erbij zitten op mijn knieen in de luwte vande condensor, waar de mantel al nagenoeg van weggerot is. Grote bundels messing 3/4" buis grijnzen je aan; nee mij, neem mij, maar ach, je kunt niet alles hebben.
Ik bond de meters met een lijntje bij elkaar , en gingmet mijn maat omhoog.Ook hij had twee meters!! Yes!! Ik had hem aanboord al verteld dat daar meters moesten zitten en ook gezegd dat ie zijn kop moest houden tegen de rest .
Aan dek gekomen gaf dat wel weer de nodige reuring bij sommigen (niet bij Joop, Hans en Hugo, toen die voor het eerst op het wrak kwamen was het gewoon zakken vol "snoeien" en inladen) Hugo maakte nog de opmerking, dat ze nalatig waren geweest, dat die ernog zaten)
Er werd natuurlijk gevraagd waar die wegkwamen, maar daar heilden wij stijf ons mond over hahahaha WANT.... DIT was de asternzijde ; aan de aheadkant waren we nog niet geweest . Ik heb die kostbare relikwieen goed weggestouwd in de MK; just in case....... er waren ook "vreemden" mee.

Met de tweede duik later op de dag zijn we de voorkant gaan stropen; ook daar heb ik meteen twee meters weggehaald en op de "main steam" afsluiter zaten nog twee haakse tandwielen..... die grote moeren waren zo verrot, dat ik ze binnen no time eraf had geslagen en met een passend klopje had ik ook nog twee tandwielen mee (sorry Harry, hangen ook aan de muur).
en toen moest ik opstijgen...... tja, wat doe je met een lijn om je pols met daar aan twee tandwielen en twee meters??? Ik had zoveel moeite om omhoog te komen, dat ik de spullen op het zand moest laten zakken, om boven een hefballon te halen.... Ik had nog 7 minuten bodem tijd, dus, op en neer en aanknopen.... Ik hing al op zo'n 8 meter boven het wrak , toen zag ik iemand anders MIJN spullen op pakken en meetorsen (ik kon dat niet , omdat mijn nekseal me bijna wurgde met zoveel lucht) Ik weet nog dat ik dacht" ja vriend, je kan ze mee nemen , maar IK neem ze mee naar huis, (het mes tussen de tande gevoel!!!) .
Ik klauterde aan boord, en hij kwam op de ladder, en nou komt het.... hij vroeg " wil je mijn spullen even aanpakken(ik kon hem wel schieten!!) . Ik zei" bedankt dat je ze voor me hebt meegenomen, maar ik had ze zelf willen gaan halen straks" Ik heb nog NOOIT iemand ZO vuil zien kijken; als ie ze niet over had gegeven had het een vechtpartij geworden, zo fanatiek was ik toen.


groetjes Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

Voor de liefhebbers; een paar korte verhaaltjes voor het slapengaan

SCHRIKKEN ONDERWATER

Logboekdatum:3-11-91. Plaats: Gibraltar. Kabellegger.

Hugo , Marcel en ik waren voor een week op Gib, om te gaan wrak duiken.
Nu hoef je daar niet ver voor te varen , omdat iedereen, die daar wel es is geweest , weet dat het naar de "South Mole". een golfbreker, die als een eiland is aangelegd en eruit ziet als een pier en een stief kwartiertje varen is. We gingen met Allan, een jongen met een totaal lege sloep; alleen een motor en banken erin , dat was alles. Het wrak zoeken deed hij op zichtpeiling; iets wat zeer accuraat is, vermits er referentie geneog is. Het anker ging over de muur, en wij daar achteraan.Warm, kraakhelder water. Op 15 meter lag een , wat men noemt "barge" . die was een kabellegger , die al sinds 1965 rechtop op de bodem staat. Aan dek was een luikhoofd, wat open staat. Een trappetje leidt meteen de machine kamer in. De peilglazen stonden nog op de ketel; ik had ze er met mijn nagels af willen krabben.(Allan werd een beetje nerveus van mijn lasbikhamer; ik moest hem aan boord laten en plechtig beloven ALLES te laten zitten ) . Zo'n MK zonder koekoek is aardedonker; alleen bij de trap is het wat licht. Ik was zo'n 4 meter de MK ingezwommen en ontwaardde een enkelvuur schotse ketel, kolengestookt. er stonden diverse stoomgeneratorsets, pompen en een 200pk triple, die een dikke lier aan dek aandreef. Ik scheen wat rond met mijn lamp,wieren, lijnen en het het geheel had in mijn duiklamp iets bizars, een soort catacombe,waar de dood zelfs zijn greep al lang op had verloren... Ik zag iets bewegen rechts achter een stoomlichtkarretje...... Een dikke vette staart van een conger!!!!! hoe lang zou die zijn? Ik voelde mijn hartslag alweer es omhoog gaan(en mijn luchtverbruik). ik scheen naar links van de machine en zag een even dikke vette kop met een tandenwinkel van hier tot Tokio!!! Ik schatte het beest op +2meter!! Ik ben heel voorzichtig en met het hart in de strot richting trap gezwommen en gauw uit dat donkere hol gegaan.
In een van de gaten van en grote kaapstander aan dek zat een octopus. Ik hield mijn heft van mijn duikmes voor het gat..... tentakel voor tentakel kwamen aarzelend het gat uit... Hij wilde dat mes gewoon hebben. Ik vind het imposante, vrolijke beesten en, het verbazende is, dat ze maar een jaar oud worden.

groetjesTon

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

DE EERSTE KEER MET DE SLOEP MEE

Logboek vermeld: het de sloep mee . nieuw wrak maagdelijk vlakke zee.

Hugo had me uitgenodigd om mee te gaan op hun boot. Ik was er natuurlijk helemaal opgewonden van , omdat ik al zoveel verhalen had gehoord en nog meer foto's had gezien van hun duiken; ik had er een dag vrij voor geregeld.
Ik stond met de landrover bij de steiger van Wijsmuller te wachten; ik was veel te vroeg; het zekere voor het onzekere genomen. De sloep lag opgelegd tussen de wal en de steigers aan vier springen van 15 meter, zodat het tij er geen invloed op had. (toen ik met Marcel en Hans later eigenaren werden, hebben we daar nog een paar jaar gelegen).
Joop, Hans en Hugo arriveerden en via een roestig laddertje lieten we ons op het voordek zakken. Het was vrij lastig om de boot daar weg te krijgen, vooral bij laag water moest je achteruit slaan en er om denken dat je de mast niet tegen de steiger aanvoer.
Onder de motor kist stond een oude , luchtgekoelde Farymann, een twee cilinder in V vorm. Hij was al aardig versleten, omdat hij alleen nog met de spuitbus te starten was en kwam zuchtend en kuchend tot leven. Een koelvin boven de motor trok de hete lucht uit de ruimte. Dat was in het voor en najaar wel prettig, omdat je dat zo heerlijk voor de kist kon gaan zitten en de warme lucht blies dan heerlijk over je heen. Er stond zelfs een schoorsteen op met een auto uitlaat!! Joop had de sloep gekocht als een lege bak met een Sabb diesel van 8 pk. Toen de heren er de eerste keer mee het gat uit gingen vervormde de boot zo erg, dat ze de hele mikmak met stalen balken en heel veel polyester hebben versterkt. Ik moet zeggen, een degelijk stuk je werk, want in die 13 jaar dat ik 'm (deels) heb gehad is er nooit iets gescheurd en vond ik het een fijne schuit.
We voeren richting "de Hoorn" . koers 359 7mijl uit. Het zeetje was nogsteeds aal strak . De stemming was goed aan boord en Hans zette lekkere koffie. Kicken man, met zo'n kleine boot opzee!!
We naderden het wrak, nog twee mijl te gaan..... Hugo maakte het anker klaar en Joop zat aan het roer en hield de AP navigator in het snotje.....

op de positie werd een zoekboei uitgezet en de Eagle diepte meter gaf al meteen een mooie opsteek; beet!! Na een rondje tegenstrooms te hebben gevaren gooide Hugo op het teken van Joop het anker over de muur en zette de kar op vrij.... het anker pikte; we zaten vast!!!!
Hugo had zijn duikspullen al als eerste aan en ging meteen over de muur om te kijken.... Hij kwam na tien minuten boven om verslag uit te brengen... Een wrak waar alles nog op zat! Peilglazen, telegraaf olie bakjes een een 38 mm luchtdoel kanon! Dat kanon was trouwens interressant; het liep op RVS kogel lagers!!!! en draaide op de stroming. Als je op het achterschip bezig was, kom je horen als het tij eruit liep; dan draaide het kanon naar het laagste punt, omdat het voorschip 15 graden BB slagzij maakte.Ik kwam beneden en er ging een wereld voor me open! vier meter zicht; niet slecht voor de tijd van het jaar en het zonlicht maakte het op die 19 meter alles goed. Een tweevuurs schotse ketel met een voedingswatervoorverwarmer van Schmidt(onmiskenbaar), de stoommachine, een 525pk triple exp. machine met alle olie bakken er nog aan. Twee peilglazen hingen nog aan de ketel en het dek zat nog tot boven de condensor, waar je net niet bij kon komen.
Het dek richting voorschip was weg, of teminste onder het zand..... Mazzel, een dikke sliert net liep toevallig van STB achter naar BB voor, maar toch een raar gevoel in je maag, als je geen schip meer ziet
Het voorschip stond nog helemaal; je kon er zo inzwemmen en onderdeks gaan kijken. De lichtranden in het dek verlichtten de ruimte sinister.... stel je voor, een scheepsruimte gevuld met kabeljauwen, die niet eens van je schrikken!! Uit het zand staken allerlei stukken staal, spanten en liggers, messcherp weggerot, als scheermessen!

Boven gekomen raakten we er niet over uitgepraat; WAT een wrak!! Hugo had weer es servies gevonden; een soepbord met een hakenkruis. Hans ging erwtensoep koken en Hugo zei" okee, maar dan wil ik het van dit bord eten" Toch heel apart, in 1944 gezonken en 48 jaar later er weer van eten.
De jongens vroegen of ik de positie niet op de vereniging wilde vertellen , omdat er nog zo veel zat, en ze zaten me er mee op te naaien , dat ik dan niet meer mee mocht!! Hugo zei dat ik de positie toch niet had gezien ; hhahahaha ik zei later op de terug weg van wel! "nee, dat kan niet " ik zeg " ja hoor" 52.38.20/4.31.45 (ik weet het nu na jaren nog uit mijn hoofd ) TOEN keken de mannen elkaar aan..... ik zei dat ik het echt voor me zou houden, maar later hoorde ik dat ze niet zo blij waren met mijn geheugen voor getallen(grijnsss) Op de vereniging liepen ze me te testen..... of ik het nog wist... ik zei "ja, tuurlijk" . Joop zei" ik geloof er niks van" (met een zuinig lachje) IK zei " moet ik de positie nu even luidkeels laten horen?" SSSSSSSTTTTTT!!!
hahahahahahahahaha wat een gein!

Dat peilglas kom ik later nog wel es op terug....

groetjes Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

Berichttitel: EEN HETE BBQ


Logboekdatum:3-8-1991 ammunitiebak met cordiet gevonden 15meter zicht
We lagen met Henk boven de HMS Aboukir. Er waren een aantal mensen mee van onze duikvereniging en een paar van "buiten".
Het beloofde een mooie dag te worden; we hebben niet voor niets de hele nacht doorgevaren. Ik heb niet eens gemerkt dat de karren zwegen en dat we vast lagen; zo moe was ik te kooi gerold. Ik had die dag dagdienst gehad en kon dus relaxed mijn spullen pakken, boodschappen doen en de kat eten geven.

Ik ging mijn kooi uitom es aan dek te gaan kijken.... Het was stil. Iedereen sliep klaarblijkelijk. Over 1,5 uur zou het tij eruit lopen, dus lekker duiken. Ik was nog nooit op de Aboukir geweest, dus ik wist niet wat me te wachten stond..... Ik ging het achteronder in en pakte mijn ontbijtspullen uit mijn krat; genoeg voor drie dagen eten bij me, en ging naar het kombuis. Het kombuis zat aan STB en was ouwerwets, met zwartwit geblokte tegels op de vloer, die eerder bruin van de roest waren, die van de rotte plekken in de wanden afdroop. Een klein patrijspoortje met matglas liet wat licht op het kleine aanrecht schijnen. Onderwijl ik een grote kan water op had gezet ( om thee en koffie te maken ) smeerde ik mijn boterhammen met een mes , waar de roestvlekjes ook steeds meer de overhand kregen. Op zee gaat alles naar de ratsmodee!
Ik nestelde me op de oude leren bank op het achterdek, geflankeerd door een stapel brood enerzijds, een thermoskan thee anderzijds. Ik voelde me heerlijk vrij; een vrijbuiter, die kon doen en laten waar ie zin in had! Zo met je broodje in het ochtendzonnetje IS een godengeschenk, een voorrecht dat ik dit mee mocht maken. Een dikke vlam met een vette rookpluim komt van een van de gasproductieplatforms van het Rijnveld, zo'n 5 mijl bij ons weg. Ze geven je het gevoel dat je niet alleen bent op zee; raar he?

Het werd al drukker aan dek; er kwamen steeds meer mensen met een bak koffie en iets te eten aan zetten. Bij henk meegaan betekende; voor je zelf zorgen en voor de rest; have fun!!
Iedereen kleedde zich om om naar beneden te gaan..

Ik klom over de reling. Een heelgedoe met zo'n dikke 36 kilo op je lijf. Als het schip lig t te rollen is dat een hoop gedoe. Ik greep de hulplijn, drukt mijn masker aan en hield mijn automaat vast en sprong....... Wauw!!! De ankerlijn volgen ,zoverje kon zien. Het water was blauwig en het leek ,alsof je zweefde in het niets; zelfs de vlokjes waren afwezig. Ik klauwde me naar beneden en mijn mond viel bijna open van verbazing!!!!

Vier zuilen van 40cm dik en vijf meter lang torenden hoog boven de bodem uit; een triple krukas met wangen van 2,5meter en 70 cm breed lag op het zand. Drie gigantische drijstangen, waarvan er een nog recht opstond, alsof het op de montage van een zuigerstond te wachten . De cilinderbank ontbrak, evenals het pantserstaal van het schip zelf. Het verhaal gaat, dat men na de eerste wereldoorlog Duitse krijgsgevangen opgeleid heeft tot helmduikers en dat die de sloopwerkzaamheden moesten verrichten en springladingen moesten plaatsen. Er schijnen nogal wat dooien bij te zijn gevallen maar ach.... krijgsgevangenen.....

Ik zwom over de berg puin op het wrak.... Een grote berg pijpen verraadden dat het eens Bellevilleboilers moeten zijn geweest; niet de kwaliteit van een Yarrowketel. Het wrak in de breedte overzwemmen is een heel eind; 20 meter, want het waren echte "Dreadnoughts" , brede, logge schepen , gemaakt om klappen te incasseren. Midscheeps moet het pantser 6inch zijn geweest. dan moet je wel breed gaan om drijfvermogen te produceren.
Achter de ketelberg lagen hopen geribbelde bronzen bakken; ammunitie koffers!!!! Ik besloot er een mee te nemen; dat ging niet! Gevuld met Cordiet(springstof) en zand waren die dingen niet te tillen. Ik na mezelf voor om met de tweede duik een hefzak mee te nemen en hem omhoog te sturen.
Ik zwom langzaam weer richting stoommachine 12000pk moeten ze eens hebben voorgebracht. Wat een geweld moet dat zijn geweest. Op een van de drijfsstangen zaten nog oliebakken; ik keek op mijn console. 100bar en nog 11 minuten te gaan;dat MOET lukken!! Ik maakte mijn brandbijl los en zette de punt achter en bakje en tegen een grote moer.... krak!! de boutjes lieten los!!!! Hetzelfde deed ik met twee anderen... hebberigheid kent geen tijd.
De zuilen torenden hoog boven me... De ankerlijn zat bovenop vast. Wat een trotse machine moet dit geweest zijn. Oeps! Daar ligt een manometer zonder glas!! nog 5 minuten... en 70bar... OOK maar even meenemen... Een touwtje met een lus erom;de uiteinden door de gaatjes van de potjes, drie keer om mijn pols en als de sodemieter wegwezen! Ik steeg op en voelde me net een kerstboom en de gelukkigste man op "deez aard" met al die kostbare bodemschatten.
Boven klom ik zonder moeite aan boord en deed mijn spullen af. De meesten waren al weer binnen. Henk startte de duikcompressor in de MK en ik ging zoals beloofd flessen vullen..... Ik vond dat leuk werk; bovendien betaalde ik mijn vaart met werk aan boord; niet alleen cilinders wisselen(wat nogal eens voor kwam) maar ook draaiwerk en flessen vullen (later haalde ik koper op om te "betalen" ).
Ik liep nog in mijn duikpak, een half uur later zou ik toch weer over de muur gaan.... Dat pak.... dat heeft EEN nadeel...... Thee is lekker en hoe meer hoe beter maar...... JA JA, JE MOET PISSEN en je hebt er ALTIJD iemand anders bij "nodig" Iemand anders doet je rits voor je open(hoop je ), je smeert je polsen in met afwasmiddel, glijdt uit je mouwen,laat je pak zakken en hopla!!!!! Dat noemen ze nou water naar zee dragen hahahaha

De tweede duik.
Omdat ik zolang beneden heb gebleven met de vorige duik, gaf mijn computer aan, dat ik maar 12 minuten bodemtijd had. Dat betekende dus, dat ik heel gericht te werk moest gaan....Ik had een 130kilo hefzak, waar ik een zware karabijnhaak aan zette. In leende van Henk een lange lijn, die ik met een zwarehamer langs de ankerlijn liet glijden en zette nog zo'n 20 meter extraover de muur en belegde hem op de bolder.
Ik ging volgens het bekende recept over de muur, en zwom met een rotgang naar beneden. Er stond nog geen stroming; wat een luxe, gewoon je hand losjes om de lijn ipv dat geklauw; ja ja hebberigheid vraagt offers en inspanning!
Omdat het niet stroomde, kon ik al vanaf de zuilen een vrije val maken en rustig het achterschip overzien en 5meter boven de bodem tot boven de ammoboxen zwemmen (dat had ik van Hugo gezien; dat scheelt bodemtijd) Ik zakte boven de berg, haalde mijn hefzak los, ontwarde de tuien en de lijn , en haalde de karabijn door een van de hijsogen ,die standaard aangegoten waren. Ik nam een grote teug lucht en haalde mijn automaat uit mijn mond, deed hem met de opening naar boven en opende het ventiel.......De zak vulde zich mooi en stond strak als een snaar..... Ik deed mijn mondstuk weer in mijn mond en blies mijn ingehouden adem uit... Het is altijd een mooi gezicht als je in ene leegblaast en je kijkt je bellen na.... Groter en groter worden ze omdat de drukking minder wordt. soms lukt het , om ringvormige bellen te blazen; geweldig!!
Ik hield mijn adem voor de tweede keer in en gaf weer en shot lucht in de zak. De ammobak werd nu licht, hij steunde net op de bodem. Ik nam hem mee en zwom met het geheel over het wrak en zette hem bij de stoommachine....nog 4minuten bodemtijd..... ik zwom omhoog... shit , het tij kwam er al in! Ik haakte de lijn los van de ankerlijn en de hamer en daalde weer af.....ik bond hem aan de karabijnhaak op de box, haalde diep adem en gaf de hafballon de genade stoot.... langzaam kwam hij van de bodem..... hoger en hoger .... je zag door het heldere water dat ie nu met een rotgang omhoog ging, omdat de lucht meer en mer expandeerde.
Nog 70 bar en...SHIT!!!! 2minuten in deco!!!!! Mijn hart zat in mijn strot. (eigenlijk niks aan de hand, je moet alleen even een stop maken op 9 en op 3 meter, maar het idee). Ik steeg op naar de ankerlijn en ging rustig omhoog. DE computer zei dat ik nog steeds in deco zat. langzaam steeg ik door..... De display vertelde me nu, dat ik op 12meter een stop moest maken van 5 minuten.. Het begon nu al harder te stromen, en ik maakte me zorgen om de buit , die nu wel zo'n 60 meter achter de boot zou drijven..... ik had alles toch wel goed geknoopt? De zak is toch niet lek? Dat zijn allemaal dingen die door je heen gaan als je daar als een blaadje in de wind hangt te dwarrelen..... anderen passeerden me nu in hun weg naar boven en vroegen of alles wel okee was.ik liet mijn compu zien en er werd geknikt. Volgende stop op3 meter, 3minuten, zei het scherm..... ik steeg langzaam door en wachtte weer op 3 meter. Hier stroomde het heftig en moest me lang maken en met beide handen goed vasthouden.
Ik kwam aan de oppervlakte en liet de hulplijn door mijn handen glissen... Ik klapte hard tegen de duiktrap aan , en greep hem meteen ik ging aan boord en keek achter het schip..... Inderdaad daar stak een knalgeel stuk Panamadoeken hafballonetje uit zee...
Ik begon uit alle macht te trekken om de boel langszij te krijgen. Hans hielp me ermee. Ik had het alleen niet gered. Tegen de stroming in trekken is een hele zware hap.
We hadden het geheel langszij, belegde de lijn op een verhaalkop, en ik trok de hefballon met een pikhaak uit het water . We hebben de box met de lier binnen gehaald. Ik denk dat ie toch zo'n 60 kilo heeft gewogen.
Hij zat tot de nok gevuld met Cordiet.

CORDIET.
Het ziet eruit als bruin,glazige spaghetti. Cordiet is een samenstelling van Nitroglycerine en Nitrocellulose en is uiterst brandbaar. Let wel, in de vrije ruimte ontploft het niet, maar opgesloten... Hele oorlogen zijn er mee gewonnen en.....verloren.

Ik leegde de box gewoon op volle zee, zo als ik de anderen ook had zien doen en spoelde de bak uit (hij staat al jaren als regenton in de tuin).

Tussen de duiken door hadden een paar jongens makrelen gevangen en 's avonds werd de BBQ opgestart. Bijna iedereen had een koelbox met vlees en worst mee om er op te leggen. De zon stond al laag en de wind was lauw.... we zaten allemaal met een voldaan gevoel op het achterschip. Ik had een luxe plek gevonden boven de kont . Ik zat met mijn kont in een tros dikke touw. De geur van koolteer, zee en vochtig touwwerk drong in mijn neus.... hmmmm echt het gevoel dat je leeft!!! Van je kruin tot je tenen. Een volle maag, rozig en een bak thee naast me; wie doet je dan wat.....Dat denk je
De BBQ gloeide nog stevig en we hadden iemand aan boord, die met een bosje Cordiet op het vuur toeliep. Iedereen riep" nee niet doengek!" maar het was al te laat... Het geheel ontvlamde, iedereen was af struikelend wegestoven, en in twee seconden ontstond er een 7 meter hoge fel oranje steekvlam. Overal om ons heen dwarrelden brandende stukjes. Tot in het achteronder zaten de brandgaatjes in de kleding en slaapzakken. Met recht "een hete BBQ

groetjes Ton

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe

ja,ze waren dus allemaal in een klap wakker

leuke verhalen ton
ik denk dat iedereen ze leest

_________________
piet

ford f 250 harley davidson 6.4
yamaha Roadstar 1700 cruiser.

Mogge Piet; bedankt voor je reactie! Ik heb wat foto's uit die tijd, maar die moeten dan ingescanned worden. Toen ging ik gewoon mee en beleefde het gewoon en was te bezeten om de hele dag met de camera rond te lopen; dat we onze eigen boot kochten, deed ook de digitale camera zijn intrede en maakte ik veel foto's. uit de latere periode ga ik onderwaterfoto's plaatsen.
Dat ik mijn verhalen hier plaats is, om dat ik het leuk vind om met mensen te delen; op feesten en werk hou ik mijn mond. Vaak wordt je achter de rug om een opschepper genoemd of mensen geloven me toch niet maar...... ik heb OVERAL dozen met dia's van. Ik denk dat mijn Alaska reis door de wildernis ook hier ga zetten..... maar eerst deze topic

GEVAAR KOMT ALTIJD UIT EEN ONVERWACHTE HOEK.

HANS 1700METER AFGEDREVEN!!


Logboekdatum:18-6-1992 Hans 1700meter afgedreven touw in schroef.
We waren met z'n drieen;Hans , Maarten en ik.Ik was toen nog geen mede eigenaar van de sloep, die toen nog van Hugo, Joop en Hans was. We gingen naar de Melissa, die op 4mijl zuid van uit IJmuiden ligt . Er is niets bekend over de Melissa, alleen dat het een vreselijk groot schip moet zijn geweest, Vier drievuursketels, een grote, is schat 1500pk triple, die omgetrokken is en een hele grote condensor. Overal liggen grote bergen schroot; niet herkenbaar meer als schip . Het was een mooie dag met veel zon, en ZW2-3; lekker kalm dus. We voeren richting Melissa en Hans maakte het anker gereed om te gooien. Bouterse, de stuurautomaat hield het schip goed op koers. Maarten stond klaar met het anker om te gooien....Op de dieptemeter vult de Melissa alijd het papier met één zwarte vlek. Maarten zette het anker over de muur op commando van Hans....Hangen! De boot gierde rond door de stroming, omdat ie meteen aan het anker begon de rijden. Op zo'n wrak als dit kun je niet missen; je zit altijd vast. Hans ging naar beneden, om te kijken of het anker goed vast lag(voordat ik medeeigenaar werd, ankerden de mannen nog met de dreg; meer niet) Maarten en ik volgden snel. Het is daar 17 meter en het zicht was net 4 meter. Okee, dat is genoeg, maar een beetje meer licht , zeker opzo'n puinberg had lekker geweest. Hans had een lijntje uitgelegd naar de MK , dat zou ie doen, dus daar waren we in een mum van tijd. Mijn ogen begonnen al te wennen aan de schemering beneden en ontwaarde steeds meer vormen. Een grote cilinderbank, die ze hadden laten ploffen en nu schuin omhoog lag. Grote drijfstangen en overal oliepotjes;hier is werk aan de winkel. Met de punt van een brandbijl kun je veel loshalen; een paar klappen links en rechts tegen het zeskant en het draad geeft al ruimte. De potjes die met een beugel vast zitten zijn in een paar klappen los; het zijn alleen die vermaldijde koperen leidingen die zo taai zijn..... gewoon blijven hakken tegen de drijfstang(ik denk dat de machinist van de Melissa zich in zijn graf omdraait) . Op de hoofdmetalen zit een bult, die gelijk is gegroeit met de grote moeren!! Dat duid op oliebakken en grote ook!! Met mijn duikmes krab ik er een schoon en een grote bak komt vrij...130bar en 35minuten... met de brandbijl wrik ik de bak los... de boutjes trek ik zo uit het verrotte ijzer. De andere twee bakken had ik er ook gauw af. met een netje vol bakjes zwem ik naar de ankerlijn. Nou is dat een hele toer, omdat je gewicht bij je hebt en je moet je katrol opwinden... Het lijntje van Maarten zit ook nog aangehaakt; die moet ook nog beneden zijn..... 80 bar en nog 15 minuten te gaan. De verleiding is groot om tijd te sparen voor de volgende duik, maar het schuldgevoel , om je maatjes beneden te laten is groter, dus: even zoeken en duidelijk maken dat ik naar boven ben. Maarten was ergens tussen twee ketels aan het scharrelen(waaran weet ik niet meer).

Met de tweede duik begon het tij al weer te lopen. Dat betekende dat we een korte duik zouden maken. We gingen gedrieën over de muur en bemerkten dat het zicht gereduceerd was tot 2meter en dat het echt donker werd. Hans maakte duidelijk dat Maarten naar boven moest gaan en dat ik het anker met een hefballon omhoog zou sturen Hans zou nog even beneden blijven en dan zouden wij hem oppikken als ie boven kwam. (dat deden Hugo Joop en Hans al jaren en ging altijd goed).
Ik vierde mijn katrol uit op de stroming (die nog steeds vast zat aan het anker) en haalde mijn automaat uit mijn mond. De hefballon vulde zich en richtte zich mooi op. Ik blies er nog meer lucht in en hij steeg naar de oppervlakte (dat dacht ik althans). Omdat Maarten NIET aan dek was maar gewoon eigenwijs als ie was, op 10 meter was blijven wachten op mij, hing de ankerlijn in een lus, tot op het wrak, maar dat wisten wij nog niet. Ik steeg vrij op en merkte dat ik op de stroming meeging; het was rustig om me heen. Eigenlijk is dat best wel eng;je wordt zomaar in een hoog wrakstuk getrokken als je niet uitkijkt. Maarten kwam na mij boven en na ook zijn set af te hebben geworpen gingen we de dreg binnen halen )waarvan de hefballon zo´n 10 meter achter de boot dreef, maar die zat vast!! . De lus zat nog beneden, ergens omheen. We hoorden 10 meter achter de boot een schreeuw; Hans was boven gekomen en vroeg waarom we nog niet voeren. We schreeuwden dat het anker nog haakte en dat ik naar beneden moest, maar ondertussen dreef Hans steeds verder richting IJmuiden!! Ik ging naar beneden.. de stroming stond er nu goed in. Ik kneep hem als een ouwe dief ; eigenlijk gewoon angst, pure angst!!! Ik dacht aan Hans , die maar steeds verder dreef en ging toch weer verder naar beneden.... Het werd nu zo donker, dat ik een lampje aanknipte en eerder dan dat je het in de gaten hebt, zit je met een stuk ijzer voor je kop. Ik zag het al: de ankerlijn zat net achter een rechtopstaand stuk spant. met mijn brandbijl wrikte ik de lijn omhoog, toen schoot het volgende angstbeeld door me heen: hoe moest IK veilig langs de lijn omhoog komen als ik de lijn los had?!?!?! Die zou er met een noodgang vandoor gaan en ik had geen zin om mee omhoog gesleurd te worden, en een vrije opstijging? Stel dat ie weer blijft haken? lichte paniek bekroop mij. Nou is dat een slecht moment om te panieken, dus ik besloot de mogelijkheden te overdenken, maar Hans???? Die moest nou ergens op de zuidpier zitten!!! Ik ging naar boven en schreeuwde Maarten dat ie mijn katrol moest geven maar de harp moest vastzetten aan boord. Hij vroeg waarom en zei dat ie Hans nog zag... ik schreeuwde dat ie op moest schieten!!! Ik ging weer naar beneden en voelde een ruk.....stilte....... de lijn was los!!!! ik ging omhoog langs de lijn en klom aan boord. Hans was een heel eind weg al. Ik maakte de fout, om de Farymann al te starten;de schroef moet in zijn werk hebben gestaan, want het lopen was van korte duur.... De ankerlijn zat om de schroef heen!! Maarten deed zijn set om, nam een mes , klom met een lijn via de duiktrap over de muur en zwom naar de schroef. Een voordeel: we dreven een beetje met Hans mee, in zoverre, dat Hans puur naar de pieren dreef en de ZW wind ons verlijerde richting kust! Maarten kwam weer binnen en vertelde dat het touw er drie slagen om zat maat dat we konden varen. De dreg was al binnen, maar nu de twee touw helften nog.
Ik startte de kar en we voeren richting pieren. Hans was nog net te zien in de vorm van een armpje wat je net zag bewegen. We waren zover verlijerd, dat we NNW moesten varen om Hans op te pikken. Hans had geen strot meer over van het schreeuwen en vroeg ons ontzet hoe dat nou heeft kunnen gebeuren. We hebben het hem uitgelegd, we hebben een bak koffie gemaakt en we voeren rustig het gat in..

Kijk, je kunt er op dat moment wel ruzie over gaan maken , dat Maarten niet gewoon gedaan heeft wat Hans wilde, maar dan wordt zo'n sloep ERRUG klein. Hans en ik hebben het onder elkaar wel besproken maar that's it. Hij zei dat het de laatste keer was dat ie vrij opheeft gestegen op zee, niet omdat boven fouten kunnen worden gemaakt, maar ook omdat de motor misschien es niet zou willen starten...
Een spannende duikdag, die met een klotegevoel afgesloten werd, en zo blijft ie altijd in mijn herinnering bewaard.

groetjes Ton


Meld dit bericht

_________________
groetjes Ton van der Sluijs

www.technomotion.nl
"Draaibanken, dat benne rare mensen meheer Sonneberghe